श्रद्ध्येय स्व. बाबासाहेब !
-
-
आठव मनी अमुच्या, येता श्रीतीर्थस्वरुपा
-
दुःखाश्रू येत नयनी, दाटून कंठ येतो ||१||
-
-
कृतांत काळ क्रुर हसे, नियतीचे उलटे फासे
-
हे अघटीत झाले कैसे, मन झाले वेडे पिसे ||२||
-
-
हा डाव मांडलेला, अर्ध्यात सोडुनी का
-
गेलात तुम्ही बाबा,रुसुनी आम्हावरी हो ||३||
-
-
मनी स्वप्न रंगविले, अर्ध्यात भंगलेले
-
मूर्ति निघून जाता, मंदीर ओस पडले ||४||
-
-
संगीत जीवनाचे, रंगीत मैफलीचे
-
छेडीत हृदय तारा, स्वर आसमंती विरले ||५||
-
-
भरल्या सुखी घराला, दृष्ट कुणाची झाली
-
नांदत्या गोकुळा सोडून, का गेले तुम्ही बाबाहो ? ||६||
-
-
शोकाकुल वेणुताई, बंधू, मुले गणगोता
-
दुःख सागरी लोटुनी, प्रिय बाबा आमुचे गेले ||७||
-
-
दीनबंधू कृपासिंधु, प्रभू दयाल म्हणती तुजला
-
क्रुर कृतांत काळाहुनही, निष्ठूर कसा तू बनला ? ||८||
-
-
तुम्ही इंद्रपुरीचे भुषण, समचिकित्सेचा सागर
-
सद्गुणांचे आगर, ज्ञानमृते भरली घागर ||९||
-
-
तुम्ही आण बान नि शान, अभिमान बहुजनतेचा
-
दुःखाश्रू पुसणारा, आधार रंजल्या गांजलेल्याचा ||१०||
-
-
थोर विशाल हृदयी, होता प्रेमांमृताचा पाझर
-
उपेक्षित रुग्णा शिरी, समचिकित्सेची पाखर ||११||
-
-
तुम्ही दिली स्नेह नी माया, रुग्णा मदतीचा हात
-
सिद्हस्त भिषग् वरा, आम्हा होती सार्थ साथ ||१२||
-
-
विशाल तरुवरा तव माया ममतेच्या सावली
-
वाटसरु, पशु पाखरे, सुखनैव विसावली ||१३||
-
-
तव रुप राजबिंडे,ज्ञानामृत ओजस्वी वाणी
-
वाक्चातुर्य मनी आठविता, डोळ्यात येत पाणी ||१४||
-
-
किती गाऊ सुयश गाण, गुण गौरव गाथा
-
गुरुचरणारविंदी, भक्तिभावे नमितो माथा ||१५||
-
-
गेले कुसूम सुकुनी, निर्माल्य शुष्क झाले
-
स्मृतिगंध फक्त उरला, जन हृदय दग्ध झाले ||१६||
-
-
हिरा गुणी हरपला, कोंदण स्मृतीचे उरले
-
आठव काढत रडणे,नशिबात फक्त उरले ||१७||
-
-
हे बोल अंतरीचे, शब्दात गुंफलेले
-
भावाफुलांची वाहु, श्रद्धांजली तुम्हा हो ||१८||
-
-
आत्म्यास सद्गति तव, चिर शांती मोक्ष लाभो
-
चंदनी सुगंधी स्मृतीला, मम आदरांजली हो ||१९||
-डॉ.जयकृष्ण रोडे
रोडे निकेतन, वलगाव